فلسفه پست مدرن و متفکران پیشرو آن

پست مدرنیسم پدیده ای است که بر جهان امروز سایه افکنده است در حالی که هنوز تعریف دقیقی از آن داده نشده است و حتی از آن نه بعنوان یک دوره و نه به عنوان یک مکتب بلکه بعنوان یک نوع وضعیت یاد شده است. لیوتار متفکر بزرگ پست مدرنیسم از این واژه جهت توصیف وضعیت دانش در توسعه یافته ترین جوامع استفاده می کند و عده ای دیگر پست مدرنیسم را وضعیتی دانسته اند که در آن بالاترین ارزشهای تمدن غرب نهایتا رنگ می بازند و تهی می گردند، وضعیتی که در آن غایتمندی های فرهنگ مدرن رو به سقوط می روند، همچنین پست مدرنیسم می تواند به مثابه بحران باشد. البته برنامه ای است جهت جبران ناکامیها و شکستهای مدرنیته.همانطور که از عبارت بالا مشخص است در سخن از پست مدرنیسم مسلما بحث از مدرنیسم نیز پیش می آید چون پست مدرنیسم ارزیاب مدرنیسم می باشد. اما بعد از اینکه پروژه مدرنیسم سیطره یافت، متفکران به همان طریق به انتقاد از دستاوردهای مدرنیسم پرداختند، چون دستاوردهای مدرنیسم این دوره را با نیست انگاری مواجه کرد. متفکران و فیلسوفان بزرگی چون نیچه و هیدگر به این نکته پی بردند و اساس مدرنیسم را به زیر سوال بردند و در جهت خروج از نیست انگاری تلاش نمودند. فیلسوفان و اندیشمندان بعد از آنها، نیز راه این دو فیلسوف را ادامه دادند و به معضل پیش آمده پرداختند. لیوتار به طور صریح به واژه پست مدرنیسم پرداخت و دیگر فیلسوفان پست مدرنیسم نیز که منتقدان روشنگری هستند به این نتیجه رسیدند که علم و عقل و داعیه های عینی و کلی ئی که به نام علم و عقل صورت می گرفت با شکست مواجه شده است.